گامی به سوی ظهور

آیاوقت آن نرسیده است که همه باهم برای ظهورامام غریبمان دعاکنیم؟دعایی که میدانیم که اگربه اجابت برسد،خودمان هستیم که ازآن بهره مندخواهیم شدچراکه اگرمهدی بیایددستمان رامیگیردواززمین بلندمان میکند؟این اسرائیل وصهیونیسم شیطان صفت است که این اندیشه باطل رادراذهان مردم ایجادکردکه اگرقائم آل محمدبیایدبه قتل وکشتارمی پردازدوگردنهامیزندومردم راازانظارموعود دورنمود….نستجیر بالله ….. این خاندان کرامت برای نجات بشرآمده اندنه برای نابودی آنها…

شیطان درشب نیمه شعبان بیکارنمی نشیندومردم رابه جشنهایی که گناه آلودنددعوت میکندوآنهاراازدعابرای فرج غافل میکند.اما بیاییدبرای یکبارهم که شده پوزه شیطان رابه خاک مالیده وازاوسرپیچی کنیم وبرخلاف میل اودراین شب برای فرج مولا دست به دعابرداریم.اگرهرکدام ازماحتی به اندازه دوثانیه ظهورمولاراجلوبیندازیم چه بسا مولایمان درهمین سال ظهورنماید.انشاالله

همچنانکه درروایت ازامام صادق(علیه السلام) آمده است :بنی اسرائیل هنگامی که از ظلم و ستم فرعونیان به ستوه آمدند همه با هم دست به دعا برداشتند و خداوند متعال ظهور حضرت موسی(علیه السلام) را صد و هفتاد سال جلو انداخت.

برخی ازاعمالی که دراین شب بایداننجام دهیم عبارت است از :

. استغفارازگناهانمان که مانع اصلی ظهورهستند.

. ندبه وگریه وطلب ظهورامام زمان

. خواندن بخشهایی ازدعای کمیل که مربوط به استغفاراست

. خواندن صدمرتبه آیه شریفه:(أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ )

.خواندن زیارت عاشورا

اگربرایتان مقدوراست این اعمال رابصورت گروهی ودرمساجدانجام دهید،زیرادعای دسته جمعی به اجابت نزدیکتراست.

«ضررهای تجسم فکر کردن به گناه»

تا حالا به این موضوع دقت کردین که اکثر تجسمات گذشته ی ما امروز دارن توسط خود ما عملی میشن؟ همه ی گناهان ریز و درشتی که انجام می دیمو قبلا بارها تو ذهنمون تجسم کردیم ، بهش فکر کردیم و یا حتی از انجام اون عمل توی تخیل خودمون ، لذت بردیم. البته در مورد کارهای خوب و نیکو هم همین مسئله صدق می کند.

قبلا همیشه این سوال برام پیش می آمد که آیا فکر کردن به گناه هم ، گناه محسوب می شود؟؟ اما الان به پاسخش رسیدم. از نظر من فکر کردن به گناه حتی اگر گناه هم نباشه و خداوند با فضل خودش اونو ببخشه ، اما شک نکنید که مقدمه ی گناهه… اینو فقط من نمیگم ، علم روانشناسی هم تاییدش کرده…

اصلا شیطان اولین و اصلی ترین قدمش در وسوسه کردن همینه… می دونی چی می گه… بهت می گه ‌: ‹‹ فکر کن… اگر فلان کارو می کردی چقدر خوب بوداااا… حالا فکر کن الان داری می کنی… تجسمش کن… تو که دینت بهت اجازه نمیده لااقل تجسمش کن حالشو ببر… تو که خانوادت بهت اجازه نمی دن، ذهن تورو که نمی تونن کنترل کنن پس تو ذهنت انجام بده… تو ذهنت مشروب بخور، تو ذهنت فلان دخترو تجسم کن و … »

یا مثلا انقدر می ره تو مخت که به فلانی شک کنی و گمان بد ببری که اینم آخرش به تهمت زدن به اون شخص ختم می شه… یا انقدر کینه ی یه نفرو تو ذهنت بزرگ می کنه که تمام روح و قلبت پر از کینه می شه… اونوقت می دونی چی می شه؟ روحت اشباع می شه… روحت پر میشه از کثافت و هیچ چیز دیگه ای توش جا نمیشه… قلبی که جای عشق معبودته ، از چرک و کثافت پر می شه…

خودت ببین اگر این جمله های بالا برات آشناس ، 6 دونگ حواستو جمع کن که خیلی خطرناکه. یهو می بینی داری تو واقعیت انجام می دی و نه  از کسی می ترسی و نه عذاب وجدان داری. چون تو بارها اونو تو ذهنت انجام دادی و قبحش برات ریخته. دیگه عادی شده برات.

پس تویی که ادعات می شه شیعه هستی ، ذهنتو کنترل کن. من یه پیشنهادی دارم ، اگر نمی تونی جلوی این افکار رو بگیری سعی کن موقعی که حمله می کنن به ذهنت، فکرتو عوض کنی و به یه کار خوب فکر کنی… مثلا به یه کار خوب و سازنده در راه امام زمان (عج) فکر کن… خیلی خیلی لذت بخش تره  اینجور فکرا ، به کارهای خوب فکر کنید و از خدا بخواین که توفیقشو بهتون بده… چه بسا اینکه در روایات داریم نیت کار خیر کردن هم خودش ثوابه¹…  

1) حضرت امام صادق (علیه السّلام) فرمودند: به راستی بنده ی مومن فقیر می گوید: پروردگارا به من روزی بده تا چنان و چنین از احسان و کار خیر کنم و چون خدا بداند که راست می گوید، برای او همان مزد را بنویسد که اگر آن کار را می کرد، به راستی خدا واسع و کریم است. (  اصول کافی جلد 4، ص 259 )

حسین جان…..

ای آقایی که قوانین عبوررادرمرزهابه هم میزنی وقانون عاشقی راحاکم میکنی!!

کنارپل صراط منتظرکرامتت می مانیم تابیایی وقوانین عبورراکناربزنی وعاشقانت رابی حساب عبوردهی ……..

درآن زمین که پناه تمام عالم بود       فقط برای من روسیاه جاکم بود!!

بشیردهان می گوید:امام صادق(علیه السلام)فرمودند:

شخصی که به زیارت قبرحضرت حسین بن علی می رود،زمانیکه ازاهلش جداشد،بااولین گامی که برمی داردتمام گناهانش آمرزیده می شودسپس باهرقدمی که برمی داردپیوسته تقدیس وتنزیه شده تابه قبربرسدوهنگامی که به آنجارسیدحق تعالی اوراخوانده وباوی مناجات نموده ومی فرماید:بنده من!ازمن بخواه تابه تواعطانمایم،مرابخوان اجابتت نمایم ازمن طلب کن به توبدهم،حاجتت راازمن بخواه تابرایت رواسازم.

راوی گوید:امام فرمودند:وبرخداوندمتعال حق وثابت است آنچه راکه بزل نموده اعطافرماید.

سدرة المنتهي:

نام درختي در آسمان هفتم است که در آيه ي 14 سوره ي نجم هم ذکر شده است. «سدرة المنتهي»، لقب امام قائم (عج) است.

پرچم حضرت مهدي هنگام ظهور;

در روايات فراواني ذکر شده که پرچم حضرت مهدي عليه السلام هنگام ظهور، همان پرچم پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله است.اهميت اين امر به قدري زياد است که در غيبت نعماني بابي تدوين شده با اين عنوان که پرچم پيامبر بعد از جنگ جمل، باز نخواهد شد؛ مگر به دست قائم عليه السلام. امام صادق عليه السلام درباره آن پرچم به ابوبصير فرمود: «اي ابا محمد! به خدا قسم آن پرچم نه از پنبه است و نه از کتان و نه از ابريشم و نه از حرير، عرض کردم: پس از چه چيزي است؟ فرمود: از ورق (برگ) بهشتي است. رسول خداصلي الله عليه وآله در روز بدر آن را برافراشت، و بعد آن را در هم پيچيد و به علي عليه السلام داد. پس همچنان نزد علي عليه السلام بود تا هنگامي که روز بصره فرا رسيد، آن را برافراشت. پس خداوند پيروزي را نصيب او ساخت. سپس آن حضرت آن را در هم پيچيد و آن اينجا نزد ما است. هيچ کس آن را نخواهد گشود تا آن گاه که قائم عليه السلام قيام کند و چون او قيام نمود، آن را برخواهد افراشت.». و از علي عليه السلام روايت شده، آنگاه که حضرت مهدي عليه السلام پرچم خويش را به اهتزاز در آورد بين مشرق و مغرب براي او روشن خواهد شد.

فرشتگان قيام امام حسين

از روايات استفاده مي شود که فرشتگاني در روز عاشورا، جهت ياري امام حسين عليه السلام نازل شدند؛ ولي به تقدير الهي آن گاه رسيدند که کارزار به پايان رسيده بود؛ از اين رو خداوند آنها را مأمور ساخت تا هنگام قيام منتقم خون امام حسين عليه السلام، در زمين بمانند و چون آن منتقم ظهور کرد، او را ياري کنند و انتقام خون شهيد کربلا را از ستمگران باز ستانند. شعار ايشان «يا لَثاراتِ الحُسَيْن» است.

مليكه

به معني ملکه و شهبانو و نام مادر بزرگوار امام زمان (عج) است. او از طرف مادر نوه «شمعون بن حمون بن صفا» از حواريون مخصوص حضرت عيسي عليه السّلام و وصيّ او به شمار مي رفت. او نامهاي ديگر مانند: نرجس، ريحانه، خمط، صقيل (صقيل)، سوسن، حديث، حکيمه، و مريم نيز دارد، خواهر امام هادي عليه السّلام (حکيمه) او را به عنوان (سيّده) يعني خانم مي خواند. هنگامي که مليکه به خانه امام حسن عسکري عليه السّلام وارد شد. امام هادي عليه السّلام به خواهرش حکيمه فرمود: «او را به خانه ببر و دستورات اسلامي را به او بياموز، او همسر فرزندم حسن عليه السّلام و مادر مهدي آل محمّد صلّي الله عليه و آله و سلّّم خواهد بود، آنگاه به مليکه رو کرد و فرمود: مژده باد تو را به فرزندي که سراسر جهان را با نور حکمتش پر از عدالت و داگري کند، پس از آنکه پر از ظلم و جور باشد». او در سال 261 هجري و به روايتي قبل از به شهادت رسيدن امام حسن عسکري عليه السّلام از دنيا رفت و قبر شريفش در سامراء پشت قبر منوّر همسر بزرگوارش قرار گرفته است.